Korea vs Nederland
Vijfentwintig jaar geleden kwam ik negen weken te vroeg op deze wereld.
Ik was nog lang niet volgroeid.
Overleven moest ik, zodat ik kon leven en ademen.
Het was de geborgenheid die fijn was, maar al vroeg verbroken werd.
Het is mijn basis die al vroeg verstoord werd en wat niet zomaar te herstellen was.
Vijfentwintig jaar geleden kreeg ik een nieuw thuis, maar daar voelde ik mij nooit thuis.
Het was mijn identiteit die niet meer wist wie hij was.
Ineens was ik een Nederlander en was mijn naam niet meer Joon-Hwan, maar Jowan.
Het was nurture die plek inam van de nature en alles wat hij niet kende stootte hij af.
De verandering(aanpassen).
De verplaatsing die vroeger heeft plaatsgevonden, heeft systematisch veel doen laten veranderen.
Zelfs nu, jaren later, is dat nog altijd voelbaar, maar vooral ook zichtbaar.
Het is mijn jongere ik die moeite had met assimileren, doordat ik al vroeg mij plek heb moeten verlaten en daardoor moeite heb met het innemen van mijn plek.
Want als je, je aanpast dan verlies je wat.
Iets verliezen zegt iets over afstand en adaptatie die niet altijd vrijwilig is.
Verlies gaat over het loslaten van wat je dierbaar is en wat je lief hebt.
Vijfentwintig jaar.
Vijfentwintig jaar geleden, vlak voor kerst, kwam ik naar Nederland.
Met liefde omarmd en ontvangen als een waardevol cadeau.
Nu vijfentwintig jaar later kan ik het leven toelachen, omdat ik ook de andere kant ken en het niet altijd makkelijk heb gehad.
Hard werken en discipline waren de fundamentele principes om verder te komen.
Ook heb ik geleerd om waarde te hechten aan de kleine dingen, want de kleine dingen kunnen een groot verschil zijn.