Mijn leven voeld als een bokswedstrijd:
In het boksen meot je continu focus houden.
Het is je handen hoog houden, om de stoten te kunnen opvangen.
Maar net als in het burger leven, zie je de stoot soms ook niet aankomen.
Een stoot komt hard aan.
Het boksen leert je om door te gaan, al krijg je het zwaar.
Niet alleen fysiek word je sterker, geestelijk zet je ook stappen.
De meeste hoeven de top niet te halen.
Alleen die het willen halen het uiterste uit zichzelf.
Het is belangrijk dat ze later met een tevreden gevoel,
terug kunnen kijgen op het verleden.
Vaak vecht ik.
Niet tegen een tegenstander maar,
tegen mezelf.
Soms win ik,
maar ik verlies ook vaak genoeg.
Het zijn de tegenslagen die het leven niet makkelijk maken.
Soms moet je gewoon eens verliezen om te leren van je fouten.
Opstaan na verlies word dan ook steeds moeilijker.
Nooit zal ik de handdoek in de ring gooien,
Ik zal nooit zelf opgeven.
Ik zal strijden tot ik niet meer kan.
Als ik niet meer kan kijk ik naar de riem,
dat geeft me moed om door te gaan.